بررسی رابطه درمان ترومبولیتیک در سطح اریتروپویتین پلاسما در انفارکتوس حاد میوکارد

سابقه و هدف: انفارکتوس حاد میوکارد یکی از شایع ترین بیماریهادر کشورهای صنعتی است(1). یافته های تجربی، اثرات محافظتی اریتروپوئیتین را در برابر آسیب هایپوکسیک- ایسکمیک سلولی در میوکارد را نشان داده است(10-2). بنابراین، این مطالعه به بررسی سطح اریتروپویتین پلاسما در بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد پرداخته است. مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت 70 بیمار مبتلا بهstemi در دو گروه: بدون مصرف استرپتوکیناز(sk-) و گروه دریافت کننده استرپتوکیناز (sk+) مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه (sk+) قبل، یک ساعت پس از sk ودر روز سوم سطح سرمی اریتروپویتین مورد سنجش قرار گرفت. در گروه (sk-) سطح سرمی اریتروپویتین نیز در سه نوبت بدو ورود دو ساعت بعد و روز سوم اندازه گیری شد و در دو گروه مقایسه گردید. ارتباط موفقیت درمانی ترومبولیتیک و میزان ef بیماران نیز با سطح اریتروپوئیتین بررسی گردید. یافته ها: سطح اریتروپوئیتین در بیمارانی که موفقیت درمان ترومبولیتیک داشتند به طور معنی داری بیشتر از افرادی بود که موفقیت درمانی نداشتند. اما بروز آریتمی بطنی با سطح اریتروپوئیتین ارتباطی نداشته است. کسر تخلیه ای بطن چپ در روز اول بستری به طور معنی داری در بیماران دریافت کننده sk بالاتر بوده است (001/0= p). سطوح پلاسمایی اریتروپوئیتین ارتباط معنی داری با کسر تخلیه ای بطنی بیماران هر دو گروه داشته است. استنتاج: سطوح بالاتر اریتروپوئیتین با افزایش موفقیت درمان ترومبولیتیک با استرپتوکیناز نیز ارتباط مستقیم دارد. همچنین سطح اریتروپوئیتین به طور مستقیم با افزایش کسر تخلیه ای بطنی بعد از ami ارتباط دارد.